Rotten To The Core [Medusa & Arno]

Mruknął z rozdrażnieniem w poduszkę, gdy dźwięki zgiełku panującego za drzwiami przebiły się przez ściany pomieszczenia, drażniąc wrażliwe uszy. Cały Hundur był tego dnia ożywiony z niewiadomych powodów. Warczeli, ujadali, piszczeli, śmiali się. Tego ostatniego w żadnym wypadku im nie bronił, wręcz przeciwnie. Po prostu mogli robić to ciszej. Przewrócił się na drugi bok, zarzucając pościel na głowę i mając wielką nadzieję, że nagle zrobi się cicho.
Niedoczekanie, szczeniaku.


- Arno, znów mamy problem, tym razem z...
- Nie, nie kończ. Chyba nie chcę wiedzieć.
- Ktoś musi się tym zająć.
- Kazuya z pewnością chętnie się tym zajmie. - Machnął lekceważąco ręką, poprawiając ułożenie bluzy na brzuchu, która znacznie się podwinęła, gdy zmieniał pozycję. W dalszym ciągu przeszkadzano mu w odpoczynku, choć tym razem był już ubrany. Rzucił okiem na stertę stojących na stoliku map, zaraz pocierając palcami nasadę nosa. Znów szykowało się coś grubszego, znów musiał ślęczeć godzinami nad papierami i zapewne znów będzie konsultował to z Loirem. Koty zyskały miano zaskakująco dobrych pomocników.


Wieczór nadchodził powolnym krokiem, a Alfie w końcu udało się wychylić nos z siedziby. Skoro odpoczynek nie był możliwy w jej wnętrzu, to z pewnością powinien dać radę zrobić to poza nią. Zawsze istniała możliwość wstąpienia do nocnego baru i rozluźnienia mięśni alkoholem. Jednak plany uległy natychmiastowej zmianie, gdy tylko lśniące czerwienią spojrzenie padło na drobną sylwetkę. Końcówka ogona szurnęła po ziemi, gdy ruszył w kierunku upatrzonej sylwetki.
- Szwendać się o tej porze bez towarzystwa? Niebezpieczne, przydałoby się to zmienić. - Dłoń opadła na ramię dziewczyny, nie przyciągając jej jednak do Alfy. Od lekki dotyk niesplamiony żadną intencją.

- Uważasz to za świetny żart? – zapytała nienaturalnie spokojnie osobę po drugiej stronie słuchawki, męski głos mimo wyraźnej groźby w niewinnym pytaniu Sivy nadal rozbrzmiewał śmiechem, aż sama poczuła pewnego rodzaju rozbawienie. Maleńki ogień przedarł się przez ciemność, podpalając zrolowany tytoń i przez krótką chwilę słychać było jedynie ciszę, przerywaną zaciąganiem dymu. – Spotkajmy się, teraz.
- Co? Ale teraz ja…
- Tam gdzie zawsze, jeśli nie przyjdziesz to sama cię odwiedzę. – Kliknęła czerwoną słuchawkę, wyrzucając niedopalonego papierosa, który z ledwo słyszalnym sykiem zakończył swój żywot pod butem Medusy. Uśmiechnęła się pod nosem. – To nie był zabawny dowcip.    

Pół godziny później.

Jeśli są jakieś korzyści z bycia kobietą to jedną z nich musi być przeświadczenie, że są słabe, delikatne i nie nadają się do bójek – niedocenianie przeciwnika jest ostatnią rzeczką, którą w tym dniu zrobił niezbyt śmieszny znajomy (teraz już były znajomy) Sivy. Przyszedł z przyjacielem, ale żadnej ze stron nie zrobiło to większej różnicy, bo wynik był przesądzony.  
Dziewczyna strzeliła palcami, patrząc na dwóch poobijanych mężczyzn w jej wieku i zaczęła się zastanawiać, dlaczego płeć męska z roku na rok robi się bardziej kobieca. W tym tempie wyginą faceci umiejący się bić, a co za tym idzie ludzie, z którymi mogłaby się sparować.
- Zabierajcie stąd swoje zwłoki i już nigdy więcej nie próbujcie robić sobie ze mnie jaj – powiedziała na odchodnym, nie zaszczycając spojrzeniem przegranych. W geście dobrej woli zignorowała nawet przekleństwa, które w nią rzucali, choć czy kopanie leżącego było potrzebne w tym przypadku? Siva uznała, że nie. Powrzucają na nią i może kiedyś zapomną o tym upokorzeniu.
- A może nie.
Zdecydowała, że do akademika pójdzie dłuższą drogą, (czyli najprawdopodobniej wróci o trzeciej), bo nie rozruszała się wystarczająco oraz poniekąd liczyła na chwilę świętego spokoju od ludzi. Niestety, rozczarowała się wielce zatrzymana przez nieznajomego osobnika. Już w myślach planowała zadać cios, ale powstrzymała się chcąc choć raz nie zaczynać niepotrzebnej rozróby.
- Jeśli o bezpieczeństwo chodzi to zagadanie tekstem typowego gwałciciela nie stawia cię w najlepszym świetle, koleś. – Rzuciła mu obojętne spojrzenie, które  przeraziłoby przeciętnego i normalnego członka społeczeństwa, mając nadzieję, że ten również się przestraszy. Zawsze warto spróbować zanim przejdzie się do rękoczynów, nie?

Zignorował denerwującą wibrację komórki skrytej w kieszeni spodni. Doskonale wiedział, kto mógł się do niego dobijać i w jakim celu. Klamka niestety już zapadła — postanowił wziąć wolne tego wieczora i właśnie je sobie wziął. W razie czego mieli Betę, z pewnością dobrze zarządzi klanem pod nieobecność wilka.
Nie spodziewał się jednak, że spotka taką osobę.
Gwałciciela...
Zadziorna jest, dobrze.
...
Duma zabolała, zły wilku?
Zdjął rękę z dziewczyny, dłoń — podobnie jak drugą — wkładając w kieszeń. Niemniej nie odszedł, dotrzymując jej kroku.
- Wyglądam na gwałciciela? - Spytał, jakby tymi słowami otworzył mu oczy na taką możliwość. Zaraz jednak brew powędrowała ku górze, znikając za kilkoma ciemnymi kosmykami. Przyjrzał się w tym czasie jej tęczówkom, z tyłu głowy komplementując ciekawe połączenie kolorów.
- Nie jesteś jedną z tych piskliwych panienek, co? - Ogon ze świstem przeciął powietrze, gdy machnął nim pojedynczo w zainteresowaniu.

//Wena mi padła, poprawię się...[/color]

Nie spuszczając oczu z nieznajomego przetarła zaczerwienione od wcześniejszej bójki knykcie sugerując, że nie da się ot tak porwać i zabić. Jakie by jego intencje nie były to Siva wolała utrzymać bezpieczny dystans, nawet jeśli wyszłaby na tchórza - w gruncie rzeczy pomogłoby to w ewentualnej walce, mężczyźni nie biorą kobiet na poważnie, a tym bardziej takich, które wydają się całkowicie bezbronne. Z chęcią zobaczyłaby jego minę po przyjęciu jej ciosu.
- Hm. - Przyjrzała się mu bliżej, jakby rozważając czy naprawdę wygląda na gwałciciela, dopiero zauważając nietypowe oczy jegomościa, które w pewien sposób przypominały jej własne, a merdający po chodniku ogon jedynie potwierdził jej myśli. Mimo woli rozluźniła się, czując obecność Czarnokrwistego.  – Wiesz, ludzie mówią, że wygląd może być mylący, ale jak dla mnie to wyglądasz na wyrośniętego nastolatka z mocnym pociągiem do zwierzątek. Oh, nie bierz tego do siebie, to tylko luźna analiza twojej osoby.
Uśmiechnęła się w charakterystyczny dla siebie sposób, który jasno mówił, że uczucia gwałciciela latają jej i powiewają. Aczkolwiek, powstrzymała się od powiedzenia czegoś jeszcze gorszego, co mogłoby zniszczyć jego wolę do życia.
- Piskliwe panienki, proszę cię. – Ni to prychnęła, ni syknęła w geście oburzenia. – Samo myślenie o nich sprawia, że chcę coś uderzyć.
Westchnęła głęboko, przecierając ręką kark i rzucając mężczyźnie krótkie spojrzenie. W międzyczasie zerknęła na zegar w telefonie, zdając sobie sprawę, że bardzo prawdopodobnym było olanie jutrzejszych zajęć. Nie pierwszy i nie ostatni raz.
- Skoro już kontynuujemy tą interesującą konwersację to może przynajmniej się przedstawisz? Jakoś nie widzi mi się rozmawianie z bezimiennymi istotami. – A w rzeczywistości dobrze by było wiedzieć, kogo zgłosić na policji za napaść lub cokolwiek innego, co może planować. Oczywiście, jeśli ma zamiar zrobić Medusie jakieś niemiłe rzeczy.
Pfff, jasne.

Będąc całkowicie szczerym, na samym początku wziął ją za jedną z tych słabych kobietek, którym potrzebny duży i napakowany facet, żeby gdziekolwiek wyjść. Jednak zaraz po usłyszeniu sposobu, w jaki się wypowiada, cała wizja zaniepokojonej dziewczynki prysnęła jak bańka mydlana. Nie miał zamiaru narzekać na taką kolej rzeczy. Kobiety posiadające jakikolwiek charakter były lepsze, niż bezkształtna masa, która tylko piszczeć potrafi.
Zerknął ku jej przetartym knykciom, przez dłuższą chwilę im się przyglądając. A więc typ wojowniczki?
Byłoby śmiesznie, gdyby ci przywaliła.
Ściągnął brwi ku sobie na tę uwagę, szybko jednak wygładzając rysy twarzy.
- Nastolatka? Miło mi, mam 21 lat. - Odparł, nijak nieurażony czymś, co teoretycznie powinno ugodzić w sam środek dumy. Chyba że było się ludzkim śmieciem, wtedy sprawy miały się nieco inaczej. Wyprostował bardziej postawę, wsuwając dłonie w kieszenie spodni. Robiło się ciemno, idealnie.
- A więc buntowniczka? Pewnie niejednemu już dowaliłaś. - Przemknął spojrzeniem po otoczeniu, jakby szukał przypadkowej osoby, której dziewczyna mogłaby przywalić. Cóż, skoro miała taką chęć po usłyszeniu o piszczących panienkach, to czemu by jej nie pomóc? Niestety jak na razie ulice pozostały opustoszałe.
Poukrywali się, czy jak?
Odpoczywają po pracy, szczeniaku.
- Kultura nakazuje, by wpierw samemu się przedstawić, a dopiero później pytać o cudze miano. - Kącik ust uniósł się ku górze, szarpnięty przez szelmowski uśmiech, który posłał towarzyszce. - Anarchy Arno. Po raz kolejny — miło mi. - Dodał po chwili. Skoro spytała, to czemu miałaby nie uzyskać odpowiedzi? Ogon majtnął pojedynczo, muskając końcówką materiał spodni dziewczyny.