Tu będzie pewnie jakiś mądry cytat, jak już się skończy budowa

Gdy tylko spojrzy się na Miyako można łatwo wywnioskować, że w jej DNA znajdują się geny zwierzęce. Zdradzają ją długie białe królicze uszy, wyrastające z jej głowy, których dziewczyna nawet nie stara się ukryć. Gdyby jednak nawet próbowała na niewiele by się to zdało, gdyż uszy te mają tendencję do ruszana się, próbując wyłapać wszelakie możliwe dźwięki, by w porę uratować ich właścicielkę przed niebezpieczeństwem.
Nie jest to jednak jedyny element wyglądu dziewczyny, który się wyróżnia. Kolejną cechą charakterystyczną jest blada, niemalże biała, cera, niepozbawiona jednak licznych małych i większych blizn. To pewnie sprawiałoby, że wyglądałaby jak jakaś poniszczona porcelanowa lalka, gdyby nie jej dość wysoki wzrost, mierzy sobie 170 cm, i szczupła sylwetka, które powodują że przypomina raczej białą tyczkę. Matka natura postanowiła obdarzyć ją raczej miernymi kobiecymi atutami: wąskimi biodrami, dość małym biustem i jedynie wartymi uwagi długimi nogami.
Jej włosy są jedną z bardziej zapadających w pamięć cech jej wyglądu. Kiedyś o barwie jej króliczych uszu, teraz przefarbowane na jasny, wrzosy fiolet. Sięgają jej do pasa i zazwyczaj pozostawia je rozpuszczone, jedynie czasem spinając je w kucyka (nigdy w koka, ani dwa kucyki, czasem ewentualnie zaplecie warkocza). Są one miękkie w dotyku i pachną lawendą (mało kto jednak o tym wie, bo dotknięcie jej włosów grozi utratą ręki).
Nierówno przycięte kosmyki, mające postać prowizorycznej grzywki spadają na twarz króliczej dziewczyny. Na niej wzrok przyciągają krwistoczerwone oczy o migdałowym kształcie. Okalane są one jasnymi rzęsami, które Miyako lubi podkreślać i jednocześnie maskować ich kolor czarnym tuszem. Nad oczami o ciekawej barwie, które są jednocześnie często obiektem zachwytów, jak i krytycznych spojrzeń znajdują się cienkie, łukowate brwi o białej barwie. Mniej więcej w połowie twarzy natomiast mieści się lekko zadarty nos, a pod nim – wąskie, bladoróżowe usta. Te usta są najczęściej wykrzywione w uśmiech, trudno zgadnąć czy fałszywy, czy prawdziwy. Rzadziej natomiast (głównie wtedy gdy dziewczyna się skupi, bądź jest zdenerwowana) układają się w prostą linie i zaciskają tak mocno, że trudno jest zauważyć i tak wąskie wargi.
Miyako ubiera się przeróżnie - strój jej zależy od okazji, ale też humoru i emocji jakie czuje w danej chwili. Zazwyczaj jednak są to ubrania w kolorach czarnych i białych, może czasem z domieszką fioletu czy niebieskiego. Muszą też nie ograniczać jej swobody ruchu i okrywać większą część jej ciała (co jest dla niej czymś w rodzaju ochrony przed szkodliwymi promieniami światła słonecznego). Lubi też kupować i nosić rzeczy z jakimiś króliczymi akcentami – czy to słodkim nadrukiem kicającego stworzenia na t-shirtcie, czy nawet jakimś króliczym breloczkiem  - w ten sposób pokazuje, co myśli o uprzedzeniach zarozumiałych ludzi do osób takich jak ona. Warto też wspomnieć, że lubi sama modyfikować swoje ciuchy (mimo że nie jest mistrzynią szycie), dodawać do nich ukryte kieszenie, które pomagają jej w przemycaniu wszelakich rzeczy i ukrywaniu innych.